czwartek, 19 maja 2016

Wystąpienie W.Podjackiego w 225 rocznicę Konstytucji 3 Maja cz.1 - 3.05.16

wtorek, 17 maja 2016

Gość z Polski i Angielskie Łabędzie

Gość z Polski i Angielskie Łabędzie

I podeszły do mnie nagle
I pytały całym sercem
Czy już wiem
Do kiedy będę
I pytały mnie


Skąd jestem

I są dumne
Że są w Anglii
I już tutaj
Jest ich miejsce
Od pokoleń
Pewny status
Bo od wieków
Są królewskie
I mówiły mi do ucha
Że aż czerwieniały lica
Że im bardzo
Wpadłam w oko
Że aż gubią się
W zachwytach

I zdumione były bardzo
Co nie mieści się im
W myślach
Czy to prawda
Że gdzieś w Polsce

Tak cudowna
Tak wspaniała
To jest każda Łabędzica
Czy tylko ja taka 
Jedna

I mówiły mi dyskretnie
Że z nich każdy
To już mógłby być
I biegły
Bowiem znają
Już tak dobrze
W Anglii
Cały Dwór Królewski

I Królowa mówi nieraz
Będąc w niemałym zachwycie
Że na dworze bez łabędzi
Tego czaru i uroku
Nigdy już
Nie byłoby 
Nigdzie


Lubi patrzeć
I podziwiać
Gdy widoczność
Dobra
Jasna
Jak podrywa się do lotu
I jak wzbija się
Ku Niebu
Najlepsza na świecie
Brytyjska Królewska
Łabędzia Eskadra

Jeden taki był uparty
I tak bardzo się zachwycał
I otwarcie nawet pytał
Czy bym mogła
Z marszu zostać
Tylko jego
Też królewska
Łabędzica

Lecz łabędzie
Wierne ptaki
Fruną chętnie
Zawsze prosto
I już wierne są na wieki
Jeśli kiedy
Dadzą słowo

I mówiłam
Że ja także

Dałam kiedyś

Takie słowo
Lubię fruwać
Zawsze prosto
Zawsze prosto
I wysoko

I Królowa mówi nieraz
Będąc w niemałym zachwycie
Że na dworze bez łabędzi
Tego czaru i uroku
Nigdy nie byłoby nigdzie

Stanisław J. Zieliński
17.05.2016 R



sobota, 7 maja 2016

Jeśli jechać to taborem

Jeśli jechać to taborem
Drogą przez największy las..
...


Już o świcie
Rwać z kopyta
Aż o tabor
Tłucze
Wiatr

I nie patrzeć na granice
Jeden tabor
Jeden świat
Dobre karty
Przede wszystkim
Dobra karta
Pewny fart


A tam gdzie jakaś polana
Odpoczynek i ognisko
A i tańce
I biesiada
Z sąsiadami
I z rodziną
Zawsze hojnie
I dostojnie
Z Bogiem w sercu
Ponad wszystko

Jeśli jechać
To taborem
Jeśli kraj wybierać
Polskę
Jechać lasem
Jechać polem
I zaprzęgom dać odpocząć
By objechać
Europę

I zaśpiewać
I zatańczyć
Wszędzie w serca
Radość wlać
I ze smutku
I z kłopotu
Choć na chwilę
Wyrwać
Świat

Bo ma Cygan
Takie serce
I tak już
Po wszystek czas
Choć w taborze
A ugości
Bo już taką
Duszę
Ma


I zaprosi do ogniska

Usiądziemy razem w krąg
Zaśpiewamy zgodnym głosem

Byś nam była
Zawsze Polsko
Byś nam była Europo
Zawsze pewny
Święty
Dom

I choć dola
Zawsze w drodze
Co dzień
Inna droga
Inne miejsce
I dostatek niedostatku
Ale jednak mimo wszystko
Od radości
Samym życiem
Aż radością
Kipi
Serce

Jeśli jechać
To taborem
Drogą przez największy las
Już od świtu
Rwać z kopyta
Aż o tabor
Tłucze wiatr

Stanisław J. Zieliński
2.05.2016 R






wtorek, 3 maja 2016

Szafarko Kwiatów...

Szafarko Kwiatów…
Co  duszę Kwiatów masz...

Irenie Zdrojewskiej
W specjalnej dedykacji
autorskiej a przez Ciebie
Szafarko Kwiatów
poprzez Twoje Kwiaty
Do Wszystkich Dziewczyn
Do Wszystkich Matek
Żon
I do Wdów Wszystkich
Co w cichym złotym wieku
Modlitwą zapatrzone
W Najświętszy Boży Tron
I Wszystkim Nowożeńcom
I Wszystkim Zakochanym
I Wszystkim  Wszystkim
Pierwszokomunijnym Dzieciom
Z jakąż radością zasiadającym
Po Raz Pierwszy
Za Nasz Najświętszy
Chrystusowy Stół


  
                                
                                           Motto
                                            Kwiaty łączą
                                           Kwiaty dzielą
                                           Kwiaty
                                           Czasem
                                           Drogę ścielą

Ryszard Karczewski

                                                                                 
Szafarko Kwiatów
I Kwiaty
Twoje
Jakże Dostojne Słowa 
Już od Wczesnego Świtu
Z poranną
Czystą
Jeszcze przez nikogo
Niezmąconą rosą
Jakże dostojnie niesie
Przez Ogrody
Wiatr
Rozumie je
I Prosta Polna Łąka
Rozumie je
Każdy przydrożny
Kwiat

I mówisz że taka jest 
Mowa
Wszystkich Kwiatów
Do Szczerych Łez
I że rozumiesz je
Że aż po Ból i Żal
Że aż po Radość
Że aż kipi Wiosną
Której co tylko
Osiemnaście Lat

I mówisz że to jest  
Mowa
Mowa Drzew i Pola
Z Wiązanką Słów
Pod Wianuszkami Skib


I jest to 
Mowa
Mowa
Twoja
Postać
W zadumie
Dokąd By znowu
Dzisiaj
Przed siebie
Iść

A dróg tak dużo
Każda do wyboru
I każda otwarta
By jeszcze dziś
I tylko tędy
I tylko na niej trwać
Ale Ty wolisz
Słuchać
Mowy Kwiatów
I tych toastów
Kielich w kielich

Płatek w płatek
I liść w liść
A każdy toast
Jakże na Twoją cześć

Iluż by chciało
W tym tak Bogatym Świecie
Choćby owadem
Choćby motylem
Być
Choćby na chwilkę
Zatrzymać się
Na płatkach Twoich Kwiatów
Bez pamięci
W niepamięci
W tym cudownie rajskim
Bezczasie
Posłuchać Mowy Kwiatów
Twoich Kwiatów
Przez całą noc

Aż po bezwzględnie
Nadchodzący świt

Który już nic
Tylko na progu czeka
Choć jeszcze wszędzie
Cały Ogród śpi
I wszystkie Kwiatki
W zamkniętych swych serduszkach
Tak naprawdę
To tylko co zaczęły
Cudowny kolorowy
Kolejny sen swój
Śnić


Szafarko Kwiatów



Szafarko Kwiatów
Bo Kwiaty
Kwiaty 
Twoje Słowa
Niebawem znów
Rozsadzi ciszę
Brzask
I nowym dniem
Rozleje się
Po wszystkich Twoich
Drogach
Że aż od zachwytu
Aż zadrga cały cały świat
I znowu Twoje Kwiaty
We wszystkich swoich
Li tylko królewskich barwach
Zasiądą w swoich
Ogrodowych ławach

 
Na swą poranną
Ogrodową
Mszę
I przejdzie po nich
Ten Radosny Promyk
Z których z nich każdy
Każdy w sobie ma
Na znak Pokoju
I Wiatr go wnet poniesie
Po wszystkie dni
Aż het do Kresu Lat

Szafarko Kwiatów
Przez Kwiaty
Twoja 
Mowa
I pragnie jej
I Sułtan
I Cesarz
I Car
I Król
Bo wszak w tym Morzu Kwiatów
Pośród tysięcy barw
Jest przecież
Każda
Każda Ludzka  Droga


Bo Serce Umysł Dusza
I Cała Twoja Postać
To przecież także
Ów jakże bardzo
Osobliwy
Kwiat

Stanisław J. Zieliński
03.05.2016 R