Gość z Polski i Angielskie Łabędzie

Gość z Polski i Angielskie Łabędzie

I podeszły do mnie nagle

I pytały całym sercem

Czy już wiem

Do kiedy będę

I pytały mnie

Skąd jestem

I są dumne

Że są w Anglii

I już tutaj

Jest ich miejsce

Od pokoleń

Pewny status

Bo od wieków

Są królewskie

I mówiły mi do ucha

Że aż czerwieniały lica

Że im bardzo

Wpadłam w oko

Że aż gubią się

W zachwytach

I zdumione były bardzo

Co nie mieści się im

W myślach

Czy to prawda

Że gdzieś w Polsce

Tak cudowna

Tak wspaniała

To jest każda Łabędzica

Czy tylko ja taka 
Jedna

I mówiły mi dyskretnie

Że z nich każdy

To już mógłby być

I biegły

Bowiem znają

Już tak dobrze

W Anglii

Cały Dwór Królewski

I Królowa mówi nieraz

Będąc w niemałym zachwycie

Że na dworze bez łabędzi

Tego czaru i uroku
Nigdy już
Nie byłoby 
Nigdzie

Lubi patrzeć

I podziwiać

Gdy widoczność

Dobra

Jasna

Jak podrywa się do lotu

I jak wzbija się

Ku Niebu

Najlepsza na świecie

Brytyjska Królewska

Łabędzia Eskadra

Jeden taki był uparty

I tak bardzo się zachwycał

I otwarcie nawet pytał

Czy bym mogła

Z marszu zostać

Tylko jego

Też królewska

Łabędzica

Lecz łabędzie

Wierne ptaki

Fruną chętnie

Zawsze prosto

I już wierne są na wieki

Jeśli kiedy

Dadzą słowo

I mówiłam

Że ja także

Dałam kiedyś

Takie słowo

Lubię fruwać

Zawsze prosto

Zawsze prosto

I wysoko

I Królowa mówi nieraz

Będąc w niemałym zachwycie

Że na dworze bez łabędzi

Tego czaru i uroku
Nigdy nie byłoby nigdzie

Stanisław J. Zieliński

17.05.2016 R