Pierwsza Zasada Żyj i daj żyć innym

Przede mną siedział Człowiek. 
Na liczniku kalendarzowym - 82 lata, ale w planach, w perspektywach, także w planach 
i obecnego i najbliższego dnia – wiek: góra 18 lat. 

 Polikarp Maciejczyk  – przedsiębiorca, sponsor, wolontariusz, samarytanin, altruista...
Zatrzymywałem skrzętnie w pamięci to, co powiedział, a tym razem mówił o swoim credo.

 

Pierwsza zasada

Żyj i daj żyć innym

Jest wśród sentencji
Narodu Polskiego

Znana sentencja

A jest to także

I moje credo

I moja marka

Tak Krawiec kraje

Na ile Krawcowi

Pozwoli materia

I kto zna tę zasadę

Temu szczęśliwie

Przez całe lata

Wszystkie lata biegną

To słowa klucze

Krój i materia

Jakże widoczne 
I w mojej biografii

Mogę powiedzieć

Szczęśliwe mam życie

Przez wszystkie

Lata i czasy

Kroiłem trafnie

Gdy byłem 

W szkole

Wiedziałem 

Co kiedy

I jak i w jaki sposób

W nowy świat brnąłem

Na wprost

Na szagę

Na skróty

Na przełaj

I chyba nawet

Bez żadnej gafy

I bez kłopotów

Gdy z mojej cichej

Podlaskiej wioski

Trafiłem prosto

Do Gdańska

Widoczne już

Z daleka

Ogromne Dźwigi

Że same nogi

 



Niosły mnie prosto

Do stoczni

Chłonąłem to wszystko

Tak świat mnie urzekł

Od razu

Nagle

Natychmiast

Praca przy statkach

Kroić kadłuby

I co dzień

Grzebać przy mechanizmach

To był ten żywioł

I była ta moja

Myśl romantyczna

Wiedziałem 

Jak kroić

I znałem materię

Jakaż to była

Moja piękna

Przystań

I wieści

Na skrzydłach

Niosłem do Mamy

Że nie po dwóch latach

 




A po kwartale

Jestem już

Brygadzista

Wiele razy

Nieraz na początku

Nieraz w połowie drogi

Bo znałem mój krój

I moją materię

Także i wtedy

Gdy ziemię nabyłem

I stałem się 
Hodowcą trzody
 

Blondynki zawsze

O to spór wiodły

Do której kiedy Zawitam pierwszy

Wszystkie wiedziały

Że są ozdobą

Mojej zagrody

Bo każda
Do dziś pamiętam
Ten uśmiech szczery
Serdeczny

Krój i materia

To słowa klucze

To i moja alfa

I moja omega

A wszystko 
Przez to

Że na początku

Mojej przygody losu

Poznałem Mistrza Krawca

A przede wszystkim
I Anioła

I Człowieka

Żyj i daj żyć Innym

Szczęśliwy ten

Kto zna 

Tę zasadę

Święte zasady

Wyniosłem 

Z domu

Lecz za jakże

Moją Zasadę Świętą

Uznałem także

I tę moją Prawdę

Jakże mi Szczerze

Podarowaną

Jakże niezbędną

I różne były

Moje kolejne 

Profesje

Dziś przedsiębiorca

I własne  obiekty

Które jakże śmiało pną się

Po samo Niebo

I chętnie z żartem

Przyjmuję ten żart
Ten żart pytanie

Tak mimochodem

Panie Polikarpie

To właściwie

 


To ile już

Ma Pan lat

Na ile znam się

Na szkolnych

Rachunkach

To chyba 

Do setki

Dochodzę

A tak naprawdę

To osiemnaście

No i  plus jeszcze

I różnie było

Na mojej drodze

Kto prosił

By podwieźć

Podwiozłem

I było w prezencie

Niejedna niespodzianka

Bo zawsze

W stronę Człowieka

Zwrócone są

 




 

Moje dłonie

 A co 

Do wdzięczności 

Nie zawsze to było

Odwrotnie  

I często 

Wspominam

Mojego Mistrza

Który 

Tak dobrze

Zna  swój  krój

I swoją materię

Bo  kiedy kroić

I jak komu kroić

Trzeba mieć

Nie tylko

Dobre nożyce

Ale i serce

Ilustracje
Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Tekst

Stanisław J. Zieliński

27.11.2017 R