Ballada o Rzeźbiarzu Bo talent w dłucie ma

Ballada o Rzeźbiarzu
Bo talent  w dłucie ma

...

Wystrugasz wszystko w Drewnie

Tak duszę drewna Znasz

Wystrugasz nawet Słońce

Wystrugasz nawet

Wiatr

I prosi Ciebie Boże

Już bierze dłuto 

W dłoń

Jeśli wyrazisz Zgodę 
W Twojej Figurce

Z lipy

Wyrzeźbić rad Ogromnie
 Święty Boże Twój Głos

Niech każdy 
Będzie zdumion

Niech staje wryty

Wprost

Niech idzie w pokolenia

Że Twój 
Gorliwy Rzeźbiarz Wyrzeźbi Tobie wszystko

Nadzieję
Miłość

I nawet Boży Wiatr
Wyrzeźbi

W Krzyżu Świętym

Twoim Znaku Zwycięstwa
Znaku Wiary
Znaku Zwycięstwa
Nad Śiatem Zła

Jakże potrafi pięknie

Nasz Królu Miłosierdzia

Rzeźbić i Chwałę Niebios

A i Nasz Ziemski Los

I swoich Apostołów

Równo Dwunastu masz

W lipowym 
Jasnym drewnie

Dłutem zapisał

Twoje nauki

Po wszystek

Ludzki Los

Po wszystek 
Ludzki Czas

I Sakramenty Święte

W lipowym drewnie są

A wszystko proste

Piękne

Bo wyrzeźbione z duszą

A i z radosną

Łzą

Że oto Rzeźbuiarz Wierny

Wdzięczny że oto Bóg

Nie szczędził mu talentu

By swoją pieśń dziękczynną

Codziennie Bogu Ojcu

Zaśpiewać w drewnie

W lipowym drewnie

Swym niezawodnym dłutem

Zawsze li tylko

Na Twoje skinienie

Jeżeli kiedy tylko zapragniesz

Zaśpiewać mógł

Aż się odezwie

Stukrotnym echem

Po Święty Tron

Po Twój Święty Tron

Po Niebios Próg 
Wystrugasz wszystko 
W Drewnie

Świątynię

Krzyż

W Tej Świętej Swej Pielgrzymce

By dłutem 
W drewnie

Wpisując Biblię

Twoim Gorliwym Panie

Trzynastym Uczniem

Być

Wystrugasz wszystko

W Drewnie

Tak duszę Drewna

Znasz

Wystrugasz nawet

Słońce

Wystrugasz nawet

Wiatr

Stanisław J.Zieliński 

Foto: 

Archiwum osobiste:

Irena Zdrojewska