Czy te fale które płyną to czy jeszcze Twoje są

 Czy te Fale które płyną

To czy jeszcze 

Twoje 

Są 
                             Danieli Delfinie Stefanickiej

Czasem z Gdańska

Czasem z Gdyni

Czy z Sopotu

Lubisz patrzeć

Przez to Okno

Na Nasz

Wielki Polski Świat

I wspominasz

Z jakże wielkim bólem

W oku

W którym jakże jakże Jeszcze mocno
Trwasz

I spoglądasz na te fale

Które kiedyś

Niosły radość

Niosły szczęście

Niosły zew

A dziś chociaż przecież

Zawsze takie same

Ale jakże jakże inna

Każda z nich

Ale każda jakże

Szczodra we wspomnienia

Tyle dni tyle tygodni

I miesięcy a i lat

Chociaż punkcik

Pragniesz znaleźć

W tych ogromnych

Wodnych przestrzeniach

Ale fala 
Ta następna
Wnet zaciera

Każdy ślad

I wiesz jednak

Że tak dużo dużo było

I radości i tęsknoty

Wszędzie tyle dobrych kart

Byłaś pewna

Że to będzie trwało wieki

Czy wprost z Morza

Czy wprost z Lądu

Jakże szczerze i serdecznie
Wiał przygodny

Ciepły Wiatr

I to było takie bardzo oczywiste

Tak jak to

Że dwa i dwa

To cztery jest

A dziś patrzysz

Z jakże innej Strony Czasu

Wszystkie cyfry

Wszystkie liczby

Nawet i wszystkie ułamki

W Twojej Matematyce

Zawsze takie liberalne

I jakże tolerancyjne

A dziś każdy

A dziś każdy

Jakże bezwzględny jest

Tak bezwzględny że aż

Pytasz samą siebie

Pytasz Boga

Pytasz Słońce

Pytasz Wiatr

Czy te fale które płyną

Choć tak samo

Wprost ku Tobie

Tak jak kiedyś

To czy jednak

Jeszcze Twoje fale są

Czy tu tylko

Już turystką cichą jesteś
I epoka inna
A i inny czas

Całe Morze

Wszystkie plaże

Jeden film

Jedno możesz

Ale w gruncie

Tak niewiele

To ten film

Jakże Twój

Jakże bardzo Twój

Jakże drogi i jedyny

Ale możesz tylko

Jeszcze raz obejrzeć

Ale zagrać już w tym filmie

Nie ma z Kim

Nie ma sceny

A i Aktor wciąż daleko

Choć to absurd

Bo i jakże blisko jest

Ty od strony Ziemi

Twój Aktor od Strony Nieba

Oba te ogromne światy

Tym dążeniem ku sobie
Jakże wiernie dalej

Łączycie w jedno

W tym jednym pięknym

Mocnym postanowieniu

Że jednak nie rozdzieli Was

I Nikt i Nic

Czasem z Gdańska

Czasem z Gdyni

Czy z Sopotu

A czasem aż wypuszczasz się

Po Hel

By choć echem

Swoich pragnień

Móc przywrócić

Swoją Radość

Swoją Wiosnę

I swój cały

Dobry Sen

I swój piękny
Jakże drogi
Tamten Dzień

Stanisław J. Zieliński

7.07.2016 R